- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Werking camera
- Hits: 321
Veel camera's bieden een digitale zoomfunctie als aanvulling op de ingebouwde optische zoom van de camera. Digitale zoom is handig wanneer u niet dichter bij het onderwerp kunt komen en u niet de beschikking heeft over een losse optische converter. Digitale zoom dient echter spaarzaam te worden gebruikt aangezien de beeldresolutie hierbij afneemt. Digitale zoom mag dan ook niet worden beschouwd als vervanging van een krachtig optisch zoomobjectief.
Diverse camera's kunnen worden gebruikt met een optische converter waarmee telefoto's van hoge kwaliteit kunnen worden gemaakt. Gebruik zo mogelijk een dergelijke converter in plaats van digitale zoom om zo de beeldkwaliteit te handhaven.
Als u optische zoom gebruikt, beweegt de optiek van het objectief waardoor de beeldhoek verandert, terwijl het volledige oppervlak van de beeldsensor van de camera wordt gebruikt. Daardoor blijft de beeldkwaliteit constant over het hele optische zoombereik.
Als u digitale zoom gebruikt, wordt het optische objectief ingesteld op de maximale telezoomstand. Een kleiner deel van de sensor wordt vervolgens gebruikt om het beeld op te slaan. Dit beeld wordt daarna vergroot tot de oorspronkelijke afmetingen. Zo wordt een beeld geproduceerd met een vergroting die hetzelfde is als wanneer dezelfde foto met een krachtig teleobjectief zou worden gemaakt. Naarmate de digitale zoom toeneemt, wordt een kleiner deel van de beeldsensor gebruikt. Hierdoor neemt de beeldkwaliteit af in verhouding tot de hoeveelheid zoom.
In tegenstelling tot bij optische zoom, neemt bij digitale zoom de hoeveelheid detail in het beeld niet toe. Wanneer u digitale zoom gebruikt, hangt de beeldkwaliteit daarom af van de hoeveelheid digitale zoom.De onderstaande foto's tonen het verschil in beeldresolutie aan tussen digitale zoom en optische zoom.
Deze foto is tweemaal met dezelfde camera gemaakt: eenmaal met optische zoom in de telestand en eenmaal met een kleinere zoomstand, waarbij digitale zoom is gebruikt om dezelfde vergroting te produceren. Het gebied dat in de foto's zichtbaar is, wordt in de foto hierboven aangegeven met een rood vierkant.
Deze foto is gemaakt met alleen optische zoom. De foto is bijgesneden en aangepast voor weergave op het web
Deze foto is gemaakt met digitale zoom. De foto is bijgesneden en aangepast voor weergave op het web
Houd er rekening mee dat het effect van digitale zoom niet zichtbaar is in de optische zoeker van de camera (als de camera een zoeker heeft). Gebruik de LCD-monitor/zoeker wanneer u foto's kadreert met digitale zoom. Digitale zoom is niet beschikbaar in alle camerastanden of wanneer de LCD-monitor van de camera is uitgeschakeld.
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Werking camera
- Hits: 301
De witbalans wordt gebruikt om kleuren aan te passen om ervoor de zorgen dat witte voorwerpen wit worden weergegeven. Onderwerpen kunnen worden verlicht door verschillende lichtbronnen, zoals zonlicht, gloeilamplicht en tl-licht, die elk een andere kleurtemperatuur hebben. Hoewel al deze verschillende lichtbronnen voor het menselijk oog dezelfde kleur licht lijken te produceren, heeft het licht dat ze verspreiden in werkelijkheid verschillende tinten of kleuren. Zonlicht wordt bijvoorbeeld warmer (roder) of koeler (blauwer) afhankelijk van het tijdstip. Daarom verschilt de kleur van het avondlicht van de kleur van het licht overdag.
De beeldsensor in een digitale camera reproduceert deze kleurverschillen precies zoals ze zijn, waardoor de kleur van de foto, zonder extra verwerking, lijkt te veranderen op basis van de lichtbron. De automatische witbalans verwerkt het beeld automatisch om zo ongewenste kleurzwemen te verwijderen, bijvoorbeeld door foto's die bij gloeilamplicht zijn gemaakt blauwer te maken om de rode schijn van dit type verlichting te corrigeren. Gewoonlijk levert de automatische witbalans het gewenste resultaat op, zonder dat de fotograaf zich zorgen hoeft te maken over het type verlichting. De fotograaf heeft echter de keuze uit een diverse witbalansopties om ervoor te zorgen dat de juiste instelling wordt gekozen in moeilijke lichtomstandigheden.
Van boven naar beneden:
Automatische witbalans - ingesteld door de camera
Handmatige selectie voor specifieke opnameomstandigheden. Deze kunnen verschillen per camera:
Gloeilamplicht *3000 K
Tl-licht *4200 K
Direct zonlicht *5200 K
Flitslicht *5400 K
Bewolkt *6000 K
Schaduw *8000 K
Een bepaalde Kelvin-waarde instellen voor de kleurtemperatuur
Vooringestelde witbalans, waarbij een specifieke waarde wordt gebruikt die op de huidige locatie is gemeten
De bovenstaande symbolen vertegenwoordigen de witbalansopties van de Nikon D700
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Werking camera
- Hits: 298
Waarom knipperen bepaalde delen van een foto als deze op de monitor van de camera wordt weergegeven?
De weergavestand van diverse digitale camera's van Nikon biedt een waarschuwingsfunctie voor hoge lichten die de gebruiker waarschuwt als de lichte delen van een foto zo helder zijn dat ze overbelicht zijn en dus geen details bevatten. Als deze optie is geselecteerd, knipperen zuiver witte delen, zoals wordt geïllustreerd in de bijgaande foto. Deze functie is handig als u witte voorwerpen fotografeert, waarvan de details in de hoge lichten behouden moeten blijven, zoals een bruidsjurk.
Als u details in de hoge lichten wilt behouden, wijzigt u de belichting, zodat het onderwerp iets wordt onderbelicht. U kunt de foto achteraf bewerken om zo de juiste helderheid in de donkere gebieden en de middentonen van de foto te herstellen. U kunt hiervoor de functie 'Levels' (Niveaus) van Photoshop of Nikon Capture, of de functie D-Lighting in PictureProject, Nikon Capture 4.x of Capture NX gebruiken, waarbij de details in de hoge lichten behouden blijven.
U kunt de foto bekijken zonder de knipperende weergave van de hoge lichten door snel door de foto-informatie te lopen. Duw hiervoor de multi-selector net zo lang naar links/rechts (D1-serie, D100, D2-serie en D70/D70s) of omhoog/omlaag (D200, D40, D50 en D80) totdat de foto wordt weergegeven zonder knipperende hoge lichten.
U kunt de weergave van de hoge lichten op de D1H, D1X, D100, D2-serie en D200 in- of uitschakelen. Hiervoor gebruikt u de optie 'Weergavestand' in het weergavemenu van de camera. Raadpleeg de gebruikshandleiding van de camera voor meer informatie. Op alle andere Nikon-camera's worden hoge lichten altijd weergegeven en kunnen ze niet worden uitgeschakeld. Als u de weergave van hoge lichten wilt uitschakelen, gebruikt u de multi-selector zoals hierboven wordt uitgelegd.
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Werking camera
- Hits: 290
Een polarisatiefilter wordt na een UV-/skylight-filter het meest door fotografen gebruikt. Polarisatiefilters bevatten glas of een dun laagje dat lichtstralen doorlaat die in één vlak worden gepolariseerd. Door het polarisatiefilter te draaien kunnen verschillende lichtgolflengtes door het filter worden geblokkeerd, zodat reflecties van niet-metalen schitterende oppervlakken, zoals glas of water, worden verminderd. Wanneer u een polarisatiefilter gebruikt om reflecties te voorkomen, bereikt u de beste resultaten als u onder een hoek van circa 35 graden werkt ten opzichte van het reflecterende oppervlak.
Dezelfde methode kan ook worden gebruikt om de kleurverzadiging van een blauwe lucht te verhogen, waardoor details in wolken worden verbeterd. Bedenk dat het effect van een polarisatiefilter op de lucht varieert, afhankelijk van de positie van de fotograaf ten opzichte van de zon (dit wordt soms de brewster angle genoemd). De beste hoek voor het verkrijgen van diepblauwe luchten is als de zon zich onder een hoek van 90 graden ten opzichte van het onderwerp bevindt. Bij een grotere of kleinere hoek neemt de verzadiging af.
Circulaire polarisatiefilters vergeleken met lineaire polarisatiefilters
Polarisatiefilters zijn verkrijgbaar in twee typen: circulair en lineair. De namen hebben niets te maken met hun vorm maar wel met de richting van de golflengtes die door het filter worden doorgelaten. Beide filters zien er ongeveer hetzelfde uit, maar bij circulaire filters wordt op de verpakking of op de metalen ring van het filter aangegeven of vermeld dat het circulaire polarisatiefilters zijn. Als dat niet het geval is, mag u aannemen dat het lineaire polarisatiefilters zijn.
Door het gebruik van een lineair polarisatiefilter kan het licht worden verminderd of geblokkeerd dat door de gedeeltelijk verzilverde spiegels gaat die door alle camera's met automatische scherpstelling worden gebruikt. Daardoor kunnen systemen voor automatische scherpstelling en lichtmeting niet goed werken. Circulaire polarisatiefilters blokkeren deze belangrijke lichtgolflengtes niet zodat juiste automatische scherpstelling en lichtmeting mogelijk zijn. Als u over een spiegelreflexcamera (digitaal of film) met automatische scherpstelling beschikt, is het daarom aan te bevelen om alleen circulaire polarisatiefilters te gebruiken.
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Werking camera
- Hits: 303
Gevoeligheid van film (ISO-waarde - International Organization for Standardization)
Fotorolletjes voor analoge camera's zijn gemaakt voor gebruik bij een bepaalde ISO (of gevoeligheid). Als de omstandigheden veranderen en een film met een andere gevoeligheid is vereist, zou u het fotorolletje moeten vervangen. Bij sommige soorten film is het mogelijk de ISO-instelling iets aan te passen op de camera, maar meestal moet u de aanbevolen instelling gebruiken. Het standaardbereik voor ISO-film dat door een analoge fotocamera kan worden gebruikt, loopt van 25 tot 5000 ISO. Film met een lagere ISO-waarde is minder gevoelig en vereist meer licht om een juiste belichting te verkrijgen, terwijl film met een hogere ISO-waarde minder licht vereist voor een juiste belichting. 100-200 ISO wordt beschouwd als de standaard ISO-gevoeligheid die geschikt is voor de meeste daglichtopnamen of binnenopnamen met flits.
Gevoeligheid van digitale camera's (ISO-equivalent)
In de digitale fotografie is een verwisselbare, digitale geheugenkaart het equivalent van film voor digitale camera's. Digitaal geheugen is NIET gevoelig voor licht, maar is uitsluitend bedoeld voor de opslag van de gegevens die zijn vastgelegd met en worden verwerkt in de camera. Digitale camera's gebruiken een andere methode om de foto vast te leggen, zoals een CCD. De CCD zet licht om in analoge signalen die vervolgens in de camera worden verwerkt tot een digitale foto. Wanneer de foto uit een digitale camera wordt verwerkt, kan de elektrische versterking worden aangepast. Deze versterking past de gevoeligheid van de camera voor licht aan en wordt uitgedrukt als ISO-equivalent.
In tegenstelling tot analoge camera's kunnen digitale camera's de gevoeligheid automatisch aanpassen door de beschikbare hoeveelheid licht te berekenen. Het gevolg hiervan is dat digitale camera's kunnen worden ingesteld op een 'automatische' gevoeligheid. Naast sluitertijd en diafragma vormt dit voor de camera een derde mogelijkheid om de beste belichting te creëren. Hierdoor zijn digitale camera's duidelijk in het voordeel ten opzichte van analoge camera's, aangezien ze zich automatisch kunnen aanpassen aan veranderingen in het licht, naast het normale belichtingsbereik van een combinatie van sluitertijd en diafragma.
Bij film met een hoge gevoeligheid worden de filmkorrels duidelijker zichtbaar, waardoor de details in de foto afnemen. Bij digitale camera's geldt: hoe hoger de gevoeligheid, hoe groter de kans dat er 'ruis' optreedt in foto's in de vorm van willekeurig verspreid, helder gekleurde pixels. COOLPIX-camera's hebben gewoonlijk een automatisch gevoeligheidsbereik 64-800 (ISO-equivalent), terwijl de meeste camera's ook een handmatige instelling bieden waarmee de gebruiker de gevoeligheid zelf kan instellen. Het wordt aanbevolen de laagste ISO-instelling te kiezen, behalve wanneer een korte sluitertijd vereist is. De gevoeligheid van digitale spiegelreflexcamera's kan variëren van 100-24.800 ISO. Nikon beveelt aan verscherping uit te schakelen bij 800 ISO en hoger om zo te voorkomen dat het effect van de beeldruis wordt versterkt.